Afkijken mag. Vroeger op school zeker goed voor een tik op de vingers met een liniaal, of een half uurtje nablijven, nu best oké. Plagiaat is immers de hoogste vorm van verering. Hoe meer je leest, hoe meer je leert.
Déjà vu en déjà lu
Er is echter een dunne scheidslijn tussen eren en plagiëren. Tussen déjà vu en déjà lu. Voor je het weet word je beticht van letterdieverij en ik kan ze geen ongelijk geven.
(meer…)
Ken je zwakke punten. Je merkt het gauw genoeg als je aan het schrijven bent. Je dialogen lopen niet, de personages zijn van bordkarton of je grossiert in contaminaties en herhalingen.
Dan kan je een aantal dingen doen:
-Wanhopen en in een hoekje gaan zitten huilen: Snif, snotter, snuit, het komt nooit meer goed…
-Een van de honderden schrijfboeken raadplegen, maar welke in godsnaam…
-Opnieuw beginnen en leren van je fouten.
Wanhopen en in een hoekje gaan zitten huilen
Geen uitleg nodig, toch? Tenzij het je ultieme droom is een drama queen te worden en er in dat hoekje heel veel chocola, koek en dropjes liggen met jouw naam erop. (meer…)
Schrijf…
…elke dag. Je moet een kachel ook eerst opstoken voor hij warmte geeft. Gooi wat inspiratieblokken op het vuur en voel de schrijflust oplaaien. Geen daden maar woorden.
Shit, is het al zo laat?
Ja, hoor ik je denken, makkelijker gezegd dan gedaan. Het leven gaat gewoon door. Ik kan niet zomaar alles uit mijn handen laten vallen. Schoonmaken, werken, boodschappen, koken, kinderen uit school halen,… Shit, is het al zo laat?
Je muze is de hort op
Volkomen legitieme redenen, toch? Nou nee, niemand vraagt je immers om tien uur per dag te schrijven. Maak een uurtje per dag vrij of een half uurtje als dat niet lukt. Ga niet wachten op inspiratie want die befaamde muze is altijd de hort op als je haar nodig hebt. Gewoon je schrijfgereedschap ter hand nemen en beginnen. Iedere dag opnieuw. Soms stijg je tot grote hoogten, andere dagen heb je zin om je tekst ritueel te verbranden, maar hé, zo is het leven. (meer…)
Als schrijver doe je niets anders dan dingen verzinnen die niet gebeurd zijn, maar wel hadden kunnen gebeuren. De kans bestaat dat een redacteur een grote rode streep zet door een passage met de aantekening ‘ongeloofwaardig’. Als jij dan antwoordt dat het gebaseerd is op een waargebeurd gegeven, zal je een klassieker voorbij horen komen. Waargebeurd is geen excuus.
De ironie is dat de realiteit vele malen absurder is dan welk verzonnen verhaal dan ook.
Het moet niet gekker worden!
Als je de krantenkoppen leest over familiedrama’s en andere gruweldaden, kunnen we er met ons hoofd niet bij. De werkelijkheid is veel wreder en onwaarschijnlijker dan onze fantasie.
Een dijk van een thriller
Je zou denken dat het verwerken van die morbide feiten in een verhaal dus een dijk van een thriller zou opleveren. Zo eentje waarbij de redacteur na afronding van de klus geen factuur durft te sturen. Hij hoefde er amper iets aan te corrigeren. Niets is minder waar. (meer…)
Muziek roept een sfeer op en brengt je in de juiste stemming om te schrijven. Maak daarom een speellijst voor je boek op je telefoon, laptop, YouTube of Spotify. Stem deze af op de inhoud van het hoofdstuk waaraan je bezig bent, want ieder genre brengt weer andere emoties teweeg.
Talking heads of Whitney?
Draai ‘Psychokiller’ van de Talking heads als je de gewelddadige ontknoping van je thriller neerpent.
De lezer associeert gezellig mee
Iedereen heeft wel herinneringen aan bepaalde liedjes. Klamme handen en de geur van aftershave tijdens een slow dance op een schoolfuif (I am not in love), brandende ogen en snotterende neus na je zoveelste gebroken hart (I will survive) en de warme zachte armen van je moeder die een slaapliedje voor je zingt.
Als de lezer het liedje en de daaraan gekoppelde herinnering herkent, schept dat een band. Hij is dan geen toeschouwer meer maar zit midden in het verhaal, precies waar je hem wilt hebben. (meer…)
Research, er gaat veel tijd in zitten en sommige schrijvers hebben er weinig zin in.
‘Ik schrijf fictie, ik ben creatief genoeg om alles bij elkaar te verzinnen.’
De lezer haakt af
Dat kan wel zo zijn maar tenzij je een fantasiewereld schept waar de aardse wetten der logica niet gelden, moet de strekking van je verhaal wel geloofwaardig zijn. Als je feiten niet kloppen, haakt de lezer namelijk af. Die gaat geen moeite doen iets te begrijpen, omdat jij te lui was om het uit te zoeken.
Een bijkomend voordeel is dat je door research vaak weer op nieuwe ideeën komt. De informatie die je opdoet, bevat vaak elementen die je goed kan gebruiken tijdens het schrijven van je boek.
Toeval bestaat niet
Het was vast geen toeval toen ik tijdens het schrijven van mijn boek googelde op de zoekterm ‘giftige plant’, dat de Delphinium belladonna (Ridderspoor) in beeld verscheen. (meer…)
Deadlines, iedereen haat ze. Een deadline pakt je bij de lurven en zit achter je vodden aan. Hij is nooit ruim genoeg en zo flexibel als een blok beton. Qua populariteit staat hij ergens tussen een wortelkanaalbehandeling of ingegroeide teennagel op de ranglijst. En als klap op de vuurpijl zit het woord ‘dood’ er ook nog in, wat ook al geen vrolijke associaties oproept.
Deadlines zwengelen je schrijfmotor aan
Toch is hij nodig. Want als er iets is dat je schrijfmotor kan aanzwengelen, is het wel een tijdslimiet. Die uiterste datum waarop het af moet zijn, maakt dat je het gaspedaal net iets verder indrukt en iets later remt voor je de bocht omgaat. Die tijdsdruk zorgt er ook voor dat je knopen doorhakt, door overbodige tekst te schrappen of juist verbindingshoofdstukken toe te voegen. (meer…)
Je verhaal is een geketend beest gevangen in de kerker van je fantasie. Het rammelt aan de tralies om je te overtuigen van de noodzaak om hem in vrijheid te stellen. Bevrijd het. Nu!
Zelfvertrouwen dipje
Ook ik heb me er zo nu en dan schuldig aan gemaakt. Negatieve gedachten in de trant van ‘wie zit er nou op mijn verhaal te wachten?’ Of ‘er zijn al zoveel boeken, wat voegt de mijne toe?’ Een voor veel schrijvers herkenbaar zelfvertrouwen dipje.
Maak van de nood een noodzaak
En weet je waarom het me toch gelukt is het boek af te schrijven en zelfs gepubliceerd te krijgen?
IK HAD GEEN KEUZE.
Urgentie
Het schrijven van mijn boek ‘Alea’ was een noodzaak. Een verhaal dat verteld moest worden, ook al zou niemand het ooit lezen. En hoe dubbel dat ook klinkt, het was juist die urgentie die de mensen nieuwsgierig maakte naar mijn verhaal. (meer…)
Zorg voor rust in de tent. Broodnodig want ons brein kan helemaal niet multitasken. Het kan hooguit tegelijkertijd, een aantal dingen belabberd doen.
Als je je aandacht moet verdelen tussen die zoemende mobiel, de pakketbezorger, een jengelend kind of je klussenlijst, komt er weinig van je schrijfplannen. Rust, met een hoofdletter R.
Afkicken met die hap!
Je voelt ‘m al aankomen, hè? Social media. Voor sommigen een zegen omdat ze hun zielenroerselen met iedereen die er maar naar wil luisteren kunnen delen, voor anderen een vloek omdat het de meest genadeloze tijdsopslokker is die ooit heeft bestaan. Snel afkicken dus, tenminste als je een boek wil schrijven.
Dag twee van #NaNoWriMo en tijd voor de volgende schrijftip.
Neem jezelf niet al te serieus, het is maar een verhaal. Tenzij je natuurlijk de nieuwe Harry Mulish bent, de literaire belofte van Nederland. Dan zou ik een pijp aanschaffen en heel serieus voor me uit gaan zitten staren.
Die lat, dat ben jij
Leg de lat dus niet te hoog, dat bederft je schrijfplezier en daar was het je net om te doen. En zeg nou zelf, gaat jouw verhaal de geschiedenis van de mensheid voor eeuwig veranderen? Is je leven pas een succes als je een boek heb gepubliceerd? Welnee. (meer…)