Kill your darlings. Ken je die term? Het is schrijversjargon voor het schrappen van je dierbaarste zinnen, omdat die de inhoud zouden verzwakken.

Als een moederkloek

Zinnen waar je als een moederkloek op heb zitten broeden, die je schrijvershart met trots deden opzwellen toen je ze teruglas. Poëtische hoogstandjes waarmee je dacht toe te treden tot de literaire elite. Je opstap naar de eeuwige roem. 

Een genadeloze redacteur

Niet minder dan verliefd was ik. Op mijn eigen tekst. Starend naar die mysterieuze donkerblauwe rivier van inkt die door het maagdelijk wit papieren landschap kronkelde, voelde ik mij eindelijk de titel van schrijver waardig. Totdat ik mijn manuscript terugkreeg met een zee aan rode doorhalingen.

Liefde maakt blind

Mijn mooischrijverij ging ten koste van leesbaarheid en spanningsboog en veroordeelde het manuscript tot de pijnbank. Keer op keer ging het mes in de tekst. Control C. Delete. Weg.

Een voorbeeldje

Mijn gedachtestroom is als een zondvloed van Bijbelse proportie die telkens weer mijn pijnlijkste herinneringen loswoelt en mijn zielslandschap opnieuw boetseert uit de verkregen sedimenten van angst en verdriet. En ik ben wanhopig op zoek naar een legertje bevers om die ontembare stroom, in te dammen.

Na redactie: In haar hoofd is het nooit stil. Haar gedachtestroom lijkt wel een kolkende rivier die telkens weer de pijnlijkste herinneringen loswoelt.

(PS. Tot mijn spijt moet ik je mededelen dat de bevers zijn gesneuveld, samen met het ego van de schrijver. We moeten allemaal onze offers brengen.)

Nog eentje

Zielen die als het ware op de rug van een stervende geliefde meeliften tijdens de overgang naar die andere wereld en door een laatste vaarwelkus de smaak van de hemel op de lippen van hun dierbaren kunnen proeven.

Na redactie: Toch drukt ze nog een vaarwelkus op zijn lippen. De smaak van de hemel die ze daar denkt te proeven, voert haar een klein stukje mee naar haar vaders laatste bestemming.

Is het boek dan nooit klaar?

Sommige schrijvers corrigeren, repareren, herstructureren met de snelheid van het licht. Andere schrijvers zouden het liefst als het boek in de winkel ligt bij de kassa gaan staan en met een potloodje nog enkele woorden verbeteren, of erger nog: bij de lezer thuis.

Dingdong. ‘Goedenavond, u hebt mijn boek gekocht, maar in hoofdstuk vier kunnen sommige passages toch vloeiender en die epiloog moet echt puntiger, dus mag ik even binnenkomen?’

Wie het laatst slacht…

Om dergelijke taferelen te voorkomen zou ik zeggen: Weg met die wollige metaforen en gekunstelde zinsconstructies. Welkom heldere dialogen en kernachtige zinnen. Want wie het laatst slacht, slacht het best.