Het brein leert door herhaling. Daarom heet een overhoring op school een repetitie. Als je iets maar vaak genoeg voorbij ziet komen, blijft het vanzelf ergens tussen die honderd miljard cellen hangen. De gedachte vormt een patroon en als dat patroon maar vaak genoeg herhaald wordt ontstaat er een neuraal netwerk: een herinnering of een overtuiging.

Neurolinguïstic programming ‘Agatha Christie style’

Een stel onderzoekers legde ooit de boeken van de Grande Dame van de detectiveroman op de snijtafel. Ze ontdekten al gauw dat als Agatha een idee aan de lezer probeerde over te brengen, ze zich bediende van een snelle herhaling van sleutelwoorden en hun synoniemen binnen een kort tekstgedeelte. Neurolinguïstic programming avant la lettre, zou je kunnen zeggen. Door een woord minstens drie keer per alinea te herhalen, was het lezersbrein als was in haar handen. 

Zeg nee, tegen dat cliché!

Zoals altijd is er ook een keerzijde. Onze oppercomputer verveelt zich snel. Clichés worden niet geregistreerd, daar leest ons brein gewoon overheen.

Wil je nou echt mijn onevenaarbare processorvermogen verdoen met recyclede gezegdes? Zeg nee, tegen dat cliché!

Dieplezen is een kunst die we helaas aan het verleren zijn. Ik schreef er al eens een blog over die je hier terug kunt lezen: De Perfecte Lezer

Woordarmoede

Laten we eerlijk zijn, herhaling is vaak het gevolg van woordarmoede. Je hebt geen idee hoe je het anders moet zeggen of je bent te lui om naar Synoniemen.net te surfen. Soms heb je niet door dat je bepaalde woorden (te) veel gebruikt. Een proeflezer kan dan uitkomst bieden om recidive te voorkomen. Als die constateert dat je tekst bol staat van de iteratie, zou ik die onnodige repetitie van woorden maar gauw corrigeren. Dus maak van je herhaling een impactkanon en geen armoedige reprise.

Meer lezen over het onderzoek naar de boeken van Agatha Christie? Check deze website:
The Christie Mystery