Tag

Kees van Kooten deed het in zijn verhalenbundel ‘Koot graaft zich autobio’ en ontelbare schrijvers gingen hem voor en deden hem na. Schrijven over wat je kent en wie je bent. Ook een goede manier om dingen te verwerken. Vertrouw je zielenroerselen aan het papier toe en schrijf jezelf gelukkig.

Verpakt in een fictiepapiertje

Het hoeft geen autobiografie te zijn, al mag dat natuurlijk wel. Het voordeel van dichtbij jezelf blijven, is dat je je eigen ervaringen kunt gebruiken bij het beschrijven van de gebeurtenissen, de locatie en de personages. Je hoeft ze alleen te verpakken in een fictiepapiertje. Read More

Natuur, de best gelukte schepping aller tijden, is een voortdurende bron van inspiratie. De vanzelfsprekendheid van alles wat groeit en bloeit, het wisselen der seizoenen. Geen beter voorbeeld voor een schrijver om iets van blijvende schoonheid te willen maken dan een magnifiek landschap.

Telt mijn stadstuintje ook als natuur?

Vooruit. Als je je neus diep in het hart van een bloeiende roos stopt, je oren spitst om een koolmees te horen kwetteren en achteroverleunend in je hangstoel de schapenwolkjes telt, dan keur ik het goed. Het hoeft heus niet allemaal groots en meeslepend te zijn.  Read More

Muziek roept een sfeer op en brengt je in de juiste stemming om te schrijven. Maak daarom een speellijst voor je boek op je telefoon, laptop, YouTube of Spotify. Stem deze af op de inhoud van het hoofdstuk waaraan je bezig bent, want ieder genre brengt weer andere emoties teweeg.

Talking heads of Whitney?

Draai ‘Psychokiller’ van de Talking heads als je de gewelddadige ontknoping van je thriller neerpent.

Laat Whitney ‘I will always love you’ kwelen als je beschrijft hoe de heldin van je chicklit eindelijk de ware jakob in haar armen kan sluiten.

De lezer associeert gezellig mee

Iedereen heeft wel herinneringen aan bepaalde liedjes. Klamme handen en de geur van aftershave tijdens een slow dance op een schoolfuif (I am not in love), brandende ogen en snotterende neus na je zoveelste gebroken hart (I will survive) en de warme zachte armen van je moeder die een slaapliedje voor je zingt.

Als de lezer het liedje en de daaraan gekoppelde herinnering herkent, schept dat een band. Hij is dan geen toeschouwer meer maar zit midden in het verhaal, precies waar je hem wilt hebben. Read More

Research, er gaat veel tijd in zitten en sommige schrijvers hebben er weinig zin in.

‘Ik schrijf fictie, ik ben creatief genoeg om alles bij elkaar te verzinnen.’

De lezer haakt af

Dat kan wel zo zijn maar tenzij je een fantasiewereld schept waar de aardse wetten der logica niet gelden, moet de strekking van je verhaal wel geloofwaardig zijn. Als je feiten niet kloppen, haakt de lezer namelijk af. Die gaat geen moeite doen iets te begrijpen, omdat jij te lui was om het uit te zoeken.

Een bijkomend voordeel is dat je door research vaak weer op nieuwe ideeën komt. De informatie die je opdoet, bevat vaak elementen die je goed kan gebruiken tijdens het schrijven van je boek.

Toeval bestaat niet

Het was vast geen toeval toen ik tijdens het schrijven van mijn boek googelde op de zoekterm ‘giftige plant’, dat de Delphinium belladonna (Ridderspoor) in beeld verscheen.  Read More

Je verhaal is een geketend beest gevangen in de kerker van je fantasie. Het rammelt aan de tralies om je te overtuigen van de noodzaak om hem in vrijheid te stellen. Bevrijd het. Nu!

Zelfvertrouwen dipje

Ook ik heb me er zo nu en dan schuldig aan gemaakt. Negatieve gedachten in de trant van ‘wie zit er nou op mijn verhaal te wachten?’ Of ‘er zijn al zoveel boeken, wat voegt de mijne toe?’ Een voor veel schrijvers herkenbaar zelfvertrouwen dipje.

Maak van de nood een noodzaak

En weet je waarom het me toch gelukt is het boek af te schrijven en zelfs gepubliceerd te krijgen?

IK HAD GEEN KEUZE.

Urgentie

Het schrijven van mijn boek ‘Alea’ was een noodzaak. Een verhaal dat verteld moest worden, ook al zou niemand het ooit lezen. En hoe dubbel dat ook klinkt, het was juist die urgentie die de mensen nieuwsgierig maakte naar mijn verhaal. Read More

Dag twee van #NaNoWriMo en tijd voor de volgende schrijftip.

Neem jezelf niet al te serieus, het is maar een verhaal. Tenzij je natuurlijk de nieuwe Harry Mulish bent, de literaire belofte van Nederland. Dan zou ik een pijp aanschaffen en heel serieus voor me uit gaan zitten staren.

Die lat, dat ben jij

Leg de lat dus niet te hoog, dat bederft je schrijfplezier en daar was het je net om te doen. En zeg nou zelf, gaat jouw verhaal de geschiedenis van de mensheid voor eeuwig veranderen? Is je leven pas een succes als je een boek heb gepubliceerd? Welnee. Read More