Tag

Om schrijfmeters te maken, moet je stil zitten. Helaas is de inspiratie soms opgedroogd als jij je laptop of je notitieblok tevoorschijn haalt. Totdat je in beweging komt.

Wetnotes

Badderen, fietsen of hardlopen hebben iets gemeen: ze zorgen voor ideeën op een plek waar je die niet zomaar kan noteren. Hoe vaak ik al niet tijdens een fietstocht van mijn zadel ben gesprongen… En gelukkig bestaan er ook wetnotes, waterafstotende notitieblokjes, voor onder de douche. Hoef ik niet meer naakt en druipend door het huis te hollen. Read More

Wat je aandacht geeft, groeit. Vraag maar aan je kamerplanten. Ook  je manuscript zal opbloeien van een portie liefdevolle energie. De keerzijde is dat ook de continue vrees voor een opgedroogde inspiratiebron, de kans op een schrijversblok vergroot.

Piekeren is tijdverspilling

Niet te veel aan denken dus. Piekeren is sowieso een bezigheid waar je geen tijd in moet steken. De meeste doemscenario’s komen toch niet uit.  Read More

The flow. Die gelukzalige staat waar iedere zichzelf respecterende artiest regelmatig bivakkeert. Die speciale zone waarin alles vanzelf gaat en de ideeën als rijpe vruchten aan de boom hangen, klaar om geplukt te worden. Hoe kom je in dat luilekkerland voor creatievelingen? Door meditatie.

Doe mij maar liever gps-coördinaten of een routebeschrijvinkje.

Helaas kan je the flow niet intikken op je TomTom. Het is een bewustzijnstoestand waarbij je alle voor het huidige moment overbodige gedachten overboord gooit, om volledig op te gaan in waar je mee bezig bent. En die overbodige gedachten, dat zijn er nogal wat.  Read More

Natuur, de best gelukte schepping aller tijden, is een voortdurende bron van inspiratie. De vanzelfsprekendheid van alles wat groeit en bloeit, het wisselen der seizoenen. Geen beter voorbeeld voor een schrijver om iets van blijvende schoonheid te willen maken dan een magnifiek landschap.

Telt mijn stadstuintje ook als natuur?

Vooruit. Als je je neus diep in het hart van een bloeiende roos stopt, je oren spitst om een koolmees te horen kwetteren en achteroverleunend in je hangstoel de schapenwolkjes telt, dan keur ik het goed. Het hoeft heus niet allemaal groots en meeslepend te zijn.  Read More

Zelfvertrouwen? Je hebt ‘m vast wel eens gehoord, dat irritante stemmetje, dat steeds nieuwe manieren verzint om je feestje te verknallen. Die vervelende plezierbederver, die als je net genoeg moed verzameld hebt om te vertellen dat je een boek gaat schrijven, een megafoon pakt en roeptoetert: ‘Daar zit toch niemand op te wachten!’

Weg met die innerlijke criticus

Als je je project wilt laten slagen, zit er maar een ding op: weg met die innerlijke criticus. Gewoon negeren, het zijn immers maar gedachten en ook nog eens de jouwe. Je hoeft jezelf niet af te kraken, dat doen anderen wel, en ook dat gaat voorbij.

Read More

Mindmappen is eigenlijk niets anders dan structuur aanbrengen in je ideeënstroom. Vrij associërend zet je alles op een rijtje. Het werkt bijvoorbeeld goed om de karaktereigenschappen en uiterlijke kenmerken van je personages uit te werken en hun onderlinge verbondenheid in kaart te brengen.

Mindmappen van de basis

Als je verdwaald bent in een woud van ideeën, kan het raadzaam zijn al voor je aan het uitdiepen van de personages begint, een mindmap te maken. Waar gaat je boek over, wie doen er mee, waar speelt het zich af en wat gaat er mis? Het is reuze handig als je zelf al een idee hebt waar het verhaal naartoe gaat.
Read More

Afkijken mag. Vroeger op school zeker goed voor een tik op de vingers met een liniaal, of een half uurtje nablijven, nu best oké. Plagiaat is immers de hoogste vorm van verering ?. Hoe meer je leest, hoe meer je leert.

Déjà vu en déjà lu

Er is echter een dunne scheidslijn tussen eren en plagiëren. Tussen déjà vu en déjà lu. Voor je het weet word je beticht van letterdieverij en ik kan ze geen ongelijk geven.
Read More

Ken je zwakke punten. Je merkt het gauw genoeg als je aan het schrijven bent. Je dialogen lopen niet, de personages zijn van bordkarton of je grossiert in contaminaties en herhalingen.

Dan kan je een aantal dingen doen:
-Wanhopen en in een hoekje gaan zitten huilen: Snif, snotter, snuit, het komt nooit meer goed…
-Een van de honderden schrijfboeken raadplegen, maar welke in godsnaam…
-Opnieuw beginnen en leren van je fouten.

Wanhopen en in een hoekje gaan zitten huilen

Geen uitleg nodig, toch? Tenzij het je ultieme droom is een drama queen te worden en er in dat hoekje heel veel chocola, koek en dropjes liggen met jouw naam erop.  Read More

Schrijf…

…elke dag. Je moet een kachel ook eerst opstoken voor hij warmte geeft. Gooi wat inspiratieblokken op het vuur en voel de schrijflust oplaaien. Geen daden maar woorden.

Shit, is het al zo laat?

Ja, hoor ik je denken, makkelijker gezegd dan gedaan. Het leven gaat gewoon door. Ik kan niet zomaar alles uit mijn handen laten vallen. Schoonmaken, werken, boodschappen, koken, kinderen uit school halen,… Shit, is het al zo laat?

Je muze is de hort op

Volkomen legitieme redenen, toch? Nou nee, niemand vraagt je immers om tien uur per dag te schrijven. Maak een uurtje per dag vrij of een half uurtje als dat niet lukt. Ga niet wachten op inspiratie want die befaamde muze is altijd de hort op als je haar nodig hebt. Gewoon je schrijfgereedschap ter hand nemen en beginnen. Iedere dag opnieuw. Soms stijg je tot grote hoogten, andere dagen heb je zin om je tekst ritueel te verbranden, maar hé, zo is het leven.  Read More

Als schrijver doe je niets anders dan dingen verzinnen die niet gebeurd zijn, maar wel hadden kunnen gebeuren. De kans bestaat dat een redacteur een grote rode streep zet door een passage met de aantekening ‘ongeloofwaardig’. Als jij dan antwoordt dat het gebaseerd is op een waargebeurd gegeven, zal je een klassieker voorbij horen komen. Waargebeurd is geen excuus.

De ironie is dat de realiteit vele malen absurder is dan welk verzonnen verhaal dan ook.

Het moet niet gekker worden!

Als je de krantenkoppen leest over familiedrama’s en andere gruweldaden, kunnen we er met ons hoofd niet bij. De werkelijkheid is veel wreder en onwaarschijnlijker dan onze fantasie.

Een dijk van een thriller

Je zou denken dat het verwerken van die morbide feiten in een verhaal dus een dijk van een thriller zou opleveren. Zo eentje waarbij de redacteur na afronding van de klus geen factuur durft te sturen. Hij hoefde er amper iets aan te corrigeren. Niets is minder waar.  Read More