Tag

De laatste #NaNoWriMo tip gaat over de moeder aller schrijftips, de meest gebezigde en minst begrepen van allemaal: show don’t tell.

Waar te beginnen?

Bij ‘show don’t tell’ draait het allemaal om de lezer. Je mag de lezer best bij de hand nemen, maar voorkauwen is niet nodig. Kortom, je moet de gebeurtenissen en de gevoelens van je personages zo beschrijven dat de lezer zelf de conclusie kan trekken.

De slimme lezer

Creëer daarom een soort ‘maak-het-verhaal-verder-zelf-maar-af-en-kleur-de-plaatjes-gevoel’. Als je alles uit gaat leggen (tell), is dat een belediging voor de intelligentie en het inlevingsvermogen van de lezer. Die heeft heus wel door wat er aan de hand is, mits de schrijver de moeite heeft genomen het beeldend te beschrijven. Je laat de lezer zien wat er gebeurt (show). Een paar subtiele hints zijn vaak al genoeg. Read More

Afkijken mag. Vroeger op school zeker goed voor een tik op de vingers met een liniaal, of een half uurtje nablijven, nu best oké. Plagiaat is immers de hoogste vorm van verering. Hoe meer je leest, hoe meer je leert.

Déjà vu en déjà lu

Er is echter een dunne scheidslijn tussen eren en plagiëren. Tussen déjà vu en déjà lu. Voor je het weet word je beticht van letterdieverij en ik kan ze geen ongelijk geven.
Read More

Ken je zwakke punten. Je merkt het gauw genoeg als je aan het schrijven bent. Je dialogen lopen niet, de personages zijn van bordkarton of je grossiert in contaminaties en herhalingen.

Dan kan je een aantal dingen doen:

• Wanhopen en in een hoekje gaan zitten huilen: Snif, snotter, snuit, het komt nooit meer goed…
• Een van de honderden schrijfboeken raadplegen, maar welke in godsnaam…
• Opnieuw beginnen en leren van je fouten.

Wanhopen en in een hoekje gaan zitten huilen

Geen uitleg nodig, toch? Tenzij het je ultieme droom is een drama queen te worden en er in dat hoekje heel veel chocola, koek en dropjes liggen met jouw naam erop.  Read More

Schrijf…

…elke dag. Je moet een kachel ook eerst opstoken voor hij warmte geeft. Gooi wat inspiratieblokken op het vuur en voel de schrijflust oplaaien. Geen daden maar woorden.

Shit, is het al zo laat?

Ja, hoor ik je denken, makkelijker gezegd dan gedaan. Het leven gaat gewoon door. Ik kan niet zomaar alles uit mijn handen laten vallen. Schoonmaken, werken, boodschappen, koken, kinderen uit school halen,… Shit, is het al zo laat?

Je muze is de hort op

Volkomen legitieme redenen, toch? Nou nee, niemand vraagt je immers om tien uur per dag te schrijven. Maak een uurtje per dag vrij of een half uurtje als dat niet lukt. Ga niet wachten op inspiratie want die befaamde muze is altijd de hort op als je haar nodig hebt. Gewoon je schrijfgereedschap ter hand nemen en beginnen. Iedere dag opnieuw. Soms stijg je tot grote hoogten, andere dagen heb je zin om je tekst ritueel te verbranden, maar hé, zo is het leven.  Read More

Research, er gaat veel tijd in zitten en sommige schrijvers hebben er weinig zin in.

‘Ik schrijf fictie, ik ben creatief genoeg om alles bij elkaar te verzinnen.’

De lezer haakt af

Dat kan wel zo zijn maar tenzij je een fantasiewereld schept waar de aardse wetten der logica niet gelden, moet de strekking van je verhaal wel geloofwaardig zijn. Als je feiten niet kloppen, haakt de lezer namelijk af. Die gaat geen moeite doen iets te begrijpen, omdat jij te lui was om het uit te zoeken.

Een bijkomend voordeel is dat je door research vaak weer op nieuwe ideeën komt. De informatie die je opdoet, bevat vaak elementen die je goed kan gebruiken tijdens het schrijven van je boek.

Toeval bestaat niet

Het was vast geen toeval toen ik tijdens het schrijven van mijn boek googelde op de zoekterm ‘giftige plant’, dat de Delphinium belladonna (Ridderspoor) in beeld verscheen.  Read More

Je verhaal is een geketend beest gevangen in de kerker van je fantasie. Het rammelt aan de tralies om je te overtuigen van de noodzaak om hem in vrijheid te stellen. Bevrijd het. Nu!

Zelfvertrouwen dipje

Ook ik heb me er zo nu en dan schuldig aan gemaakt. Negatieve gedachten in de trant van ‘wie zit er nou op mijn verhaal te wachten?’ Of ‘er zijn al zoveel boeken, wat voegt de mijne toe?’ Een voor veel schrijvers herkenbaar zelfvertrouwen dipje.

Maak van de nood een noodzaak

En weet je waarom het me toch gelukt is het boek af te schrijven en zelfs gepubliceerd te krijgen?

IK HAD GEEN KEUZE.

Urgentie

Het schrijven van mijn boek ‘Alea’ was een noodzaak. Een verhaal dat verteld moest worden, ook al zou niemand het ooit lezen. En hoe dubbel dat ook klinkt, het was juist die urgentie die de mensen nieuwsgierig maakte naar mijn verhaal. Read More

Zorg voor rust in de tent. Broodnodig want ons brein kan helemaal niet multitasken. Het kan hooguit tegelijkertijd, een aantal dingen belabberd doen.

Als je je aandacht moet verdelen tussen die zoemende mobiel, de pakketbezorger, een jengelend kind of je klussenlijst, komt er weinig van je schrijfplannen. Rust, met een hoofdletter R.

Afkicken met die hap!

Je voelt ‘m al aankomen, hè? Social media. Voor sommigen een zegen omdat ze hun zielenroerselen met iedereen die er maar naar wil luisteren kunnen delen, voor anderen een vloek omdat het de meest genadeloze tijdsopslokker is die ooit heeft bestaan. Snel afkicken dus, tenminste als je een boek wil schrijven.

Read More

Dag twee van #NaNoWriMo en tijd voor de volgende schrijftip.

Neem jezelf niet al te serieus, het is maar een verhaal. Tenzij je natuurlijk de nieuwe Harry Mulish bent, de literaire belofte van Nederland. Dan zou ik een pijp aanschaffen en heel serieus voor me uit gaan zitten staren.

Die lat, dat ben jij

Leg de lat dus niet te hoog, dat bederft je schrijfplezier en daar was het je net om te doen. En zeg nou zelf, gaat jouw verhaal de geschiedenis van de mensheid voor eeuwig veranderen? Is je leven pas een succes als je een boek heb gepubliceerd? Welnee. Read More

DURF TE FALEN!! En schrijf nooit iets in schreeuwerige hoofdletters met overdreven veel uitroeptekens erachter ( maar daarover meer in latere schrijftips).

Eng, enger, engst

Durf te falen, dus. Ja, ik weet het, het is doodeng om straks je werk bij een manuscriptbeoordelaar of redacteur op de pijnbank te leggen, maar als je daaraan denkt terwijl je bezig bent met schrijven, krijg je zeker geen letter op papier.

Uit de kast

Amateurschrijvers, hobbyisten en literaire grootheden doen het: risico’s nemen. Doodeng want nu je als schrijver uit de kast bent, kan iedereen daar iets van vinden en dat maakt je kwetsbaar. Niet getreurd, velen gingen je voor en zij leven ook nog.

De beste dromen komen uit

Naast auteur, redacteur en websitebouwer ben ik ook schrijfcoach. Een miljoen Nederlanders droomt ervan: een eigen boek.

De weg naar de eeuwige, literaire roem is lang en vol kronkels met hier en daar een col van een categorie waar de gemiddelde bolletjestruidrager nachtmerries van krijgt.

Met andere woorden: Je kan wel wat hulp gebruiken van iemand die het traject al een keer gefietst heeft.

Read More

Toen ik voor mezelf begon had ik nooit kunnen bevroeden dat de werkzaamheden voor mijn tekstbureau zo divers zouden zijn. Ik schrijf, blog, redigeer, beheer socialmedia-accounts, bouw websites, geef lezingen en workshops en doe signeersessies.

Alles voor de verbinding

Maar zoals de naam De Letterbrug al doet vermoeden, maakt een ding mij bijzonder blij en dat is de verbinding met mijn medemens. Die connectie is nergens beter voelbaar als tijdens het schrijfcoachingsproces.
Read More